Het nut van standaardisering

Het standaardiseren van planfiguren in de ruimtelijke ordening heeft in de loop der jaren veel weerstand opgeroepen. De uitdaging was groot en complex, hetgeen er zelfs toe geleid heeft dat de implementatie van de RO standaarden meermalen is uitgesteld. Op 1 januari 2010 zijn de RO standaarden volledig inwerking getreden waarbij de digitale verbeelding van het belangrijkste planologische figuur, het bestemmingsplan, juridisch voorrang geniet op de analoge verbeelding. De hele operatie heeft ervoor gezorgd dat alle bestemmingsplannen op eenzelfde manier worden opgesteld, geraadpleegd en uitgewisseld.

De standaardisatie van enkele ruimtelijke figuren maakt het mogelijk om deze planfiguren op een andere wijze uit te wisselen dan dat er op de traditionele manier altijd gebeurde. Het is niet meer nodig om een papieren bestemmingsplan geheel uit te klappen om vervolgens te bepalen wat waar wel en niet toegestaan is. Bestemmingsplannen kunnen op een computerscherm inzichtelijk gemaakt worden waarbij de vlakken zijn gekoppeld aan de regels en toelichting. Door de plannen op internet aan te bieden, worden de plannen ook toegankelijker voor niet-planologen.

Echter bestaat er ook een traject van ontwerp en vaststelling van een bestemmingsplan. Hierbij is het niet gewenst dat eenieder inzicht heeft in het plan. Planviewer biedt de mogelijkheid om gemaakte plannen in de juiste codering in een afgeschermde omgeving te raadplegen. Hierbij kunnen andere personen toegang tot het plan toegezegd worden, zodat vakspecialisten hun licht op een plan kunnen laten schijnen. Zonder standaardisatie van ruimtelijke planfiguren was het niet mogelijk geweest om planviewer op te zetten op de wijze waarop het nu bestaat met al zijn functionaliteiten.

Dit artikel is geschreven door Sjors Averdonk van ROgeo.